Deska podłogowa surowa

Surowa deska podłogowa to taka, która nie została zaimpregnowania olejem, lakierem, ani w żaden inny sposób. Po przymocowaniu do podkładu należy ją wycyklinować oraz zaipregnować, czyli polakierować albo zaolejować.

deska podlogowa surowa

Deska podłogowa surowa – wymiary

Nie ma zdefiniowanych jednoznacznie wymiarów surowych desek podłogowych. Wiadomo jedynie, że deska to element długi – dłuższy niż parkiet. Trudno więc jednoznacznie stwierdzić, który wyrób jest jeszcze parkietem, który już deską podłogową. Wyrób zwany parkietem zwykle ma mniejsze wymiary – do 70 mm szerokości, do 450 mm długości. Wszystkie wyroby o wymiarach większych można więc uznać za deski podłogowe.

Najmniejsze spotykane wymiary wyrobów, które sprzedawcy nazywają deskami, to szerokość 70 mm i długość 300 mm. Dla większości wyrób o takim wymiarze to po prostu parkiet.

Zwykle przyjmuje się, że szerokość deski podłogowej to minimum 90 mm a długość to minimum 500 mm.

Deska podłogowa surowa – mocowanie na pióro i wpust

Surowa deska podłogowa zwykle posiada wpusty (pióra) i wypusty na czterech bokach. Ułatwiają ona montaż elementów w jednolitą płaszczyznę. Zdecydowana większość wyrobów wyprodukowanych w Europie ma taką właśnie konstrukcję.

Czasem można spotkać elementy z piórami i wpustami jedynie na długich bokach. Czoła desek są płaskie. Tego typu wyroby są dość powszechne w Stanach Zjednoczonych, dlatego stosunkowo często można spotkać taki typ wyrobu wykonany z czarnego orzecha (Juglans nigra, orzech północnoamerykański).

Możliwe są też wyroby posiadające jedynie wpusty. Montuje się je na tak zwane „obce pióro”, czyli listewki dopasowane grubością, które wtyka się we wpusty desek.

Deska podłogowa surowa – norma

Parametry, jakie muszą spełniać deski podłogowe, są określone w europejskich normach, które mają status norm krajowych.

PN-EN 14342 Podłogi drewniane. Właściwości, ocena zgodności i oznakowanie

oraz

PN-EN 13226 Podłogi drewniane – Elementy posadzkowe lite z wpustami i/lub wypustami.

Pierwsza z nich to norma zharmonizowana. Określa przede wszystkim parametry i oznakowanie związane z bezpieczeństwem użytkowania, to jest klasy palności, emisje szkodliwych substancji, odporność na degradację biologiczną. Druga norma określa ważne parametry jakościowe i wymiarowe wyrobów.

Surowa deska podłogowa – wymiary normatywne

Poniższa tabela przedstawia wymagania dotyczące wymiarów elementów posadzkowych litych. Dotyczą one zarówno deski surowej, jak i olejowanej oraz lakierowanej.

Wymiary normatywne według PN-EN 13226 (mm)

grubość

długość

szerokość

≥ 14

≥ 250

≥ 40

Surowa deska podłogowa – normatywne odchylenia wymiarów

Poniższa tabela przedstawia dopuszczalne odchylenia wymiarów dla deski podłogowej surowej, litej.

Uwaga: przedstawiamy jedynie podstawowe informacje mające ułatwić użytkownikowi (konsumentowi) zaznajomienie się z tematem. Nie są to wszystkie warunki, jakie muszą być spełnione przez wyrób.

Normatywne odchylenia wymiarów według PN-EN 13226 (mm) [wybór]
grubość	długość ^a)	szerokość
± 0,2	± 0,5	± 0,5
^a) Nie dotyczy desek o losowych długościach.

Deska podłogowa surowa – sfazowanie

Sfazowanie (faza) to skośne ścięcie wzdłuż krawędzi. Spotyka się elementy sfazowane dwustronnie (na krawędziach długich boków) oraz czterostronnie (na krawędziach czterech boków).

Sfazowanie występuje najczęściej w deskach o wykończonej powierzchni (olejowanych, lakierowanych). Faza to nie tylko element dekoracyjny drewnianej podłogi. Ma też praktyczny cel: maskuje szczeliny między deskami.

deska podlogowa fazowana

Surowa deska podłogowa rzadko ma sfazowanie. Po ułożeniu surowe deski cyklinuje się a potem wypełnia się szczeliny pyłem drzewnym zmieszanym ze specjalnym wypełniaczem. Maskowanie szczelin między deskami przy pomocy sfazowania nie jest więc potrzebne. Jak można zauważyć w tabeli powyżej, norma dopuszcza różnice w szerokości deski podłogowej do 0,5 mm.

deska podlogowa surowa

Deska podłogowa surowa – klasy drewna

Określenie „wyrób drugiej klasy” wydaje się pejoratywne, w przypadku desek podłogowych jednak na pewno tak nie jest. Wszystkie klasy drewna są dobre. Dla użytkownika końcowego różnią się jedynie wyglądem. Cechy jakościowe, wymiary, wilgotność powinny być takie same dla każdej klasy.

W obrocie handlowym najczęściej spotyka się deski podłogowe w klasach:

select, selekt,
natur, natura, naturalna,
rustic, rustik, rustykalna.

Co ciekawe, klasyfikacja ta nie jest znormalizowana. Dlatego warto dowiedzieć się od producenta, jakie cechy ma drewno, z którego wyprodukowano deskę.

Istnieje normatywna klasyfikacja klas wyrobów podłogowych określona przez normę PN-EN 13226. Ta klasyfikacja, choć obowiązująca, „nie przyjęła się” i w powszechnym użyciu są nazwy "selekt", "natur" i "rustik".

Zgodnie z normą drewno jest klasyfikowane w trzech klasach oznaczanych symbolami graficznymi:

○

△

□

oraz w klasie wolnej. Klasyfikacja ta jest dość skomplikowana i różna dla różnych gatunków (biologicznych) drewna.

Najlepszym dowodem na to, że „każda klasa drewna jest dobra”, jest dopuszczenie w klasie wolnej wszystkich cech drewna, pod warunkiem, że producent dokładnie je opisze.

Jako klasę „selekt” sprzedaje się na ogół deski podłogowe o bardzo podobnym kolorze, z równoległym przebiegiem włókien, bez bielu, sęków ani innych elementów urozmaicających powierzchnię podłogi. Deski podłogowe w tej klasie mają najwyższą cenę.

Podłogi z desek w klasie natur są mniej jednolite kolorystycznie a liczne fladrowe (leżące) słoje drewna urozmaicają powierzchnię.

Podłogi z desek w klasie rustykalnej są najbardziej zróżnicowane kolorystycznie i pod względem usłojenia. Deski mogą mieć sęki, często ciemne, czasem wypadnięte, które zostały uzupełnione wypełniaczem (na przykład żywicą).

Montaż surowej deski podłogowej

Surowe deski podłogowe mocuje się do podłoża najczęściej na klej, choć możliwe jest mocowanie ich wkrętami do podłoża albo legarów.

Po przyklejeniu surowe deski są szlifowane. Używa się do tego maszyny (cykliniarka) z kilkoma ziarnistościami materiałów ściernych. Zebrany przy cyklinowaniu drobny pył miesza się zwykle z chemicznym wypełniaczem do szczelin. Wytworzoną w ten sposób elastyczną masą pokrywa się całą powierzchnię podłogi, wypełniając w ten sposób szczeliny między deskami oraz drobne rysy i pęknięcia drewna. Na koniec szlifuje się podłogę jeszcze raz, by wytworzyć gładką powierzchnię.

Na tak przygotowane surowe deski podłogowe aplikuje się lakier albo olej.

Co wybrać? Deskę podłogową surową czy wykończoną fabrycznie?

Wybierając między surową deską podłogową a deską wykończoną fabrycznie, warto poznać wady i zalety tych rozwiązań.

Zalety surowej deski podłogowej

W porównaniu z desą podłogowa wykończoną fabrycznie deska surowa ma pewne zalety:

Wypełnianie szczelin po cyklinowaniu likwiduje szpary między deskami.
Nałożenie oleju albo lakieru na całą powierzchnię podłogi zabezpiecza także boki desek (w szczelinach).
Cyklinowanie pomaga uzyskać równiejszą powierzchnię podłogi.
Wybierając surową deskę podłogową, mamy kontrolę nad zastosowanym sposobem impregnacji. Można wybrać olej albo lakier, można wybrać impregnat tańszy albo lepszy i bardziej trwały.

Wady surowej deski podłogowej

Cały proces montażu surowych desek może zabrać nawet 1-2 tygodnie, zanim dojdzie do pełnego utwardzenia lakieru. Tymczasem deski wykończone fabrycznie mogą być użytkowane praktycznie następnego dnia po przyklejeniu.
Instalacja surowej deski podłogowej kosztuje wyraźnie więcej niż instalacja deski wykończonej fabrycznie. Należy wziąć pod uwagę koszt lakieru albo oleju oraz koszt dodatkowej robocizny.
Cyklinowanie desek wiąże się z hałasem i zapyleniem. Jeśli montaż desek podłogowych ma się odbyć w zamieszkałym lokalu, użycie desek wykończonych fabrycznie jest znacznie bardziej komfortowy.
Wybór podłogi jest trudniejszy – wygląd surowego drewna odbiega od wyglądu drewna pokrytego olejem albo lakierem.